Omlet Rafała

11 marca 2011 / Wpisany w  Śniadanie

Dzisiejszy przepis w nieco innej konwencji. Przepis na omlet i zdjęcia dostałam od kolegi Rafała. Tekst napisał całkiem wesoło (tzn. tekst – instrukcję przyrządzenia omletu) i przystępnie, że szkoda mi go było zmieniać (podzieliłam tylko przepis na zdania, bo nie było  w nim ani jednej kropki ).

Komentarz, jaki dostałam na wstępie był taki: „może znasz jakiś lepszy przepis, ale ja to zrobiłem tak” i TAK zaczyna się „opowieść o omlecie”

„Opowieść o omlecie” w części „Przygotowanie”

Składniki (na 1 porcję):

• Jajko
• Mleko (ciężko stwierdzić ile)
• Mąka (ciężko stwierdzić ile)
• Sól
• Kilka plasterków sera żółtego
• Kilka plasterków pomidora
• Olej do smażenia

Potrzebny sprzęt:

• Głęboki talerz
• Widelec
• Mała patelnia z pokrywką i coś do odwrócenia omleta na drugą stronę

Przygotowanie:

Wbiłem na talerz głęboki jedno jajko zacząłem je roztrzepywać widelcem, ale mało tego było to dolałem mleka, potem było za rzadkie to dosypałem mąki i tak trzepałem aż mi się zrobiła taka maź jak na naleśniki w ilości zdolnej wypełnić moją małą patelnię (ale nie na całą głębokość oczywiście  –  tylko jak taki grubaśny naleśnik). Trzeba dobrze trzepać widelcem żeby wtłoczyć tam jak najwięcej powietrza. Wlałem na patelnie z trochę olejem na małym ogniu i przykryłem. Potem, jak się już ciasto ścięło to odwróciłem na drugą stronę i na wierzch dałem pomidor i ser – to tak w sumie mało wykwintnie bo na omleta można dać praktycznie wszystko na słono lub słodko –  (a propos słono to do tego płynnego ciasta dosypałem soli) no i w sumie jak ser się stopił to już było OK.

Gdy omlet leży już na talerzu, to można go jeszcze potraktować keczupem.

I komentarz na zakończenie: „kiedyś trzeba machnąć takiego omleta z prawdziwego zdarzenia z takimi ful dodatkami 

Smacznego!

[90/777]